Przewodniczący stowarzyszenia Elbing Club Pangritz Kolonie e. V. (liczącego obecnie ponad 300 członków), zrzeszającego byłych mieszkańców elbląskiej kolonii Pangritz [dzisiejsza dzielnica Zawada] a obecnie także innych mieszkańców Elbląga i powiatu ziemskiego. Współredaguje wydawany przez stowarzyszenie kwartalnik „Der Pangritz Kurier”. Udziela się również we wschodnio- i zachodniopruskim towarzystwie ojczyźnianym. Jest autorem strony internetowej „Elbląg – moje miasto”, prowadzonej zarówno w języku niemieckim, jak i polskim.
Urodziłem się w przy ul. Adalbertkirchstraβe 1 [ul. Podgórna], w domu należącym do parafii Św. Pawła [obecnie Św. Piotra i Pawła], gdzie mój dziadek był kościelnym. Ochrzczony zostałem również w tym ewangelickim kościele. Mój dziadek ze strony mamy, który najpierw był żołnierzem i stacjonował Afryce Południowo-Zachodniej, po powrocie do kraju otrzymał posadę kościelnego. Dziadek ze strony taty był stolarzem, ale w tamtym czasie panowało bezrobocie i dlatego przyjął posadę grabarza w tym samym kościele. Obydwaj dziadkowie pomagali sobie wzajemnie w zajęciach. Ich żony, na co dzień zajmujące się gospodarstwem domowym, musiały im również pomagać w obowiązkach, np. przy dekorowaniu kościoła z okazji świąt. Kiedy mój dziadek ze strony taty otrzymał znowu jakąś posadę, to mój dziadek Wilhelm Herrendorf również przejął to stanowisko i opiekował się całym kościołem i cmentarzem. Mój tata był stolarzem, moja mama jedynie panią domu, jak to było w tamtym czasie. Mam jeszcze dwie młodsze siostry, z których jedna urodziła się jeszcze w Elblągu. W roku 1947 wraz z mamą, babcią i młodszą o cztery lata siostrą zostałem wysiedlony z Elbląga i udałem się do Niemiec.